ما وقتی می خوایم خوشتیپ بشیم موهامونو شونه می زنیم،لباس مرتب می پوشیم،عطر و ادکلن می زنیم و اکسسوری استفاده می کنیم و…

اما حالا که می خوایم تو مهمونی دو کلمه حرف حساب بزنیم نمی تونیم افکارمونو،ایده هامونو،حرف دل مونو با صدای گیرا و جذاب بیان کنیم، و یادمون میره که همون قدر که  وسایل روی ظاهر ما اثر گذاره ،صدای خوب و بیان عالی از اونا مهم تره و آدمو باکلاس تر نشون میده

بعضی وقتام  صدا مثل اون اسکناس  درشتی می مونه که داخل جیب یکی از کت و شلوارمون بوده و ما فراموش کردیم بَرِش داریم،حالا که بعد از مدت ها دست می کنیم تو جیب مونو اون اسکناس  رو که می بینیم انگار همون پول اندازه ی میلیون تومن برامون می ارزه  در صورتی که شاید مبلغی هم نباشه اما حس خوبی میده.

جریان  صدای خیلی از مام اینجوریاست.یه ابزار قدرتمند و مهمی داریم که سال هاست داریمش اما یا بهش دقت  نکردیم،یا فراموشش کردیم،یا چم و خمش و بلد نیستیم یام فکر می کنیم اونقدرام مهم نیست تا اینکه یه روزی یه جای برحسب اتفاق تو موقعیتی قرار می گیری که می بینی چقدر این صداهه مهمه،چقدر حس خوبی می تونه منتقل کنه و شایدم حسرت داشتن و تجربه کردنش و داشته باشی.